5. Stichter Priorij Hooidonk
Leo van Stakenborch (Leonis van Rode)
door Dr. P. C. Boeren (1947)
(13e eeuw), priester; geboren in de Kempen uit een oud adellijk geslacht dat zich later de Roover noemde en drie molenijzers in zijn wapen voerde. Van Stakenburg is voor Brabant van belang daar hij niet alleen de oudst bekende priester uit deze provincie is, maar tevens de stichter van het oudste klooster in Noord Brabant, de priorij Hooijdonk. Op jonge leeftijd trad hij in bij de congregatie van de Zwarte Regulieren in Rolduc; Van Stakenburg vatte het plan op om met behulp van twee broers, die in Eindhoven woonden en met eigen vermogen een dochterklooster van Rolduc te stichten. In Nederwetten, in de gemeente Nuenen, werd de priorij Hooijdonk gesticht in het jaar 1146; het was een gemeenschap van Kanunnikessen, waarbij hij de functie van prior vervulde. Gedurende de eerste anderhalve eeuw kampte het klooster met ernstige financiële moeilijkheden, in 1201 bewoonde nog maar eenentwintig zusters dit klooster. Tengevolge van de Vrede van Munster in 1648 moest het klooster worden opgeheven. De prior van Hooijdonk had het vergevingsrecht van de kerken van Aalst, Zeelst en Beek en Donk.
Bron: Dr. P. C. Boeren, Edele Brabant; Brabantse Gestalten (1947)