51. Daniel Edward (Danny) Stakenburg 1966 - 2012
Op 11 januari 2012 wordt Daniel Edward Stakenburg als vermist opgegeven.
Niemand had Daniel gezien sinds Kerstmis, een zeldzaamheid voor de man die ze vaak in de stad zagen of langskwam voor een onaangekondigd bezoek.
Daniel woonde tot 2008 bij zijn moeder, een voormalig secretaresse op de middelbare school van Contra Costa, Californië (VS), tot ze overleed. Hij zorgde voor haar terwijl ze vocht tegen de kanker die haar doodde. Hij was de enige verzorger voor haar, zegt Julie Stakenburg, zijn nicht. Hij deed alles voor haar totdat ze in zijn armen stierf. Hij was een harde werker, zegt ze, of het nu zijn baan bij Home Depot, een benzinestation of zijn eigen kleine transportbedrijf was. Na de dood van zijn moeder verloor Daniel het huis.
Vanaf dat moment was hij dakloos en zwerft hij tussen huizen van vrienden voordat hij zijn kamp opsloeg in de schaduw van de Carquinez brug, bij de spoorrails die tussen de steile heuvels en de rotsachtige kustlijn waren geklemd. Hij heeft daar een uiteindelijk een hut gebouwd. Hij schepte met vrienden op over zijn huis en hield het schoon, elke dag voordat hij vertrok werd de grond rond zijn hut aangeharkt.
Op een dag keerde Daniel terug en vond schoenafdrukken op de keurig aangeharkte grond. Daniel dacht dat de schoenenafdrukken van Fite, een andere dakloze die onlangs in het gebied was blijven wonen, waren. Daniel ging naar het huis waar Fite verbleef en eiste zijn laarzen te zien en bekeek de afdruk. Ze kwamen overeen. Daniel zei tegen Fite dat hij geen voet meer in zijn kamp moest zetten, aldus Weeks een vriendin
Omdat de aangifte betreffende de vermissing bij de politie niets opleverde, gingen een paar vrienden op zoek en snuffelde rond in het kamp van Daniel, daar vonden ze de 45 jarige Daniel, begraven. De sheriff en zijn manschappen namen na het ontvangen van de tip van de vrienden op 16 januari de zaak over, De doodsoorzaak werd vermeld als stomp trauma aan het hoofd door een scherp voorwerp. De 18 jarige George Fite is beschuldigd van de moord met een machete.
Zijn vrienden blijven rouwen om een man die ze zich herinneren als vriendelijk en vrijgevig, zelfs toen hij vocht tegen zijn persoonlijke demonen en af en toe in botsing kwam met de wet wegens diefstal. Zij herinneren hem dat hij op de fiets door de stad reed en van tijd tot tijd hun huizen binnenstapte. Iedereen kende hem, iedereen mocht hem.
Velen noemde hem Stakey.
Zijn vrienden en familie hopen dat hij de vrede vindt die hij in dit leven nooit lijkt te hebben gehad.
