42. Maria Stakenburg 1889
Een martelaarschap
uit nieuwsblad La Cocarde (Parijs)
17 juli 1889
Op nummer 4 Rue Magdebourg woont, in een gemeubileerd appartement met een zekere luxe, een vrouw genaamd Jacqueline Stakenburg van Nederlandse afkomst en drieënveertig jaar oud.
Haar echtgenoot gaf het echtelijke huis op en Jacqueline Stakenburg woonde daar, naar verluidt werd ze onderhouden door een bankier, met haar twee zonen één van dertien en de andere van acht en haar dochter Maria, een lief kind van 12 jaar.
De laatste was, volgens de buren, het slachtoffer van geweld van haar moeder en sinds Pasen was ze niet meer gezien.
Afgelopen vrijdag ging madame Stakenburg naar de Rue de la République in Puteaux, naar madame Bruiet, ze had een vrij groot pak bij zich, het was, zorgvuldig omhuld, het lijk van de kleine Maria.
Mijn kind is dood, laat haar lichaam verdwijnen, zegt ze. Madame Bruiet, die de oppas van het kind was geweest, sloeg dit vreselijke verzoek af en de moeder keerde naar huis terug. Zij bracht haar begrafenispakket mee zonder de aandacht van de werknemers van de beurs aan de poorten te trekken.
Na een verordening ging de heer Lambin, commissaris van politie van het district Bassins, die op nummer 11 van de Rue Magdebourg woont, over tot de arrestatie van madame Stakenburg.
Op het lichaam van het kind heeft Dr. Luke Martin veel sporen van verbranding opgemerkt, waarschijnlijk met kokend water. Wat betreft het uiterlijk van het kind, had zij bloedige blauwe plekken.
Madame Stakenburg ontkent heftig dat ze geweld heeft gepleegd tegen haar dochter, die ze liefhad. Haar twee zonen, echter, bekende dat zij Maria misbruikte en probeerde haar een paar dagen geleden nog op te hangen *
23 juli 1889
Na de gisteren gehouden lijkschouwing op de kleine Maria Stakenburg is haar moeder ervan beschuldig haar op de meest afschuwelijke manier te hebben gemarteld.
Dokter mevr. Descouts stuurt haar bevindingen in een gedetailleerd rapport op naar de officier van justitie.
Madame Stakenburg beweert zelf dat zij geen kokend water op het lichaam van haar dochter heeft gegooid, maar dat het kind aan een ernstige ziekte leed en wonden kreeg die leken op brandwonden.
Mijn dochter had blaren, beweert ze in haar taal. De verklaringen van de schuldige persoon, met een dubbele nationaliteit en zich pijnlijk kan uitdrukken in het Frans, zijn nogal moeilijk te begrijpen.
De vraag is, of, om de blaren op haar lichaam te genezen madame Stakenburg bijtende middelen gebruikte.
Het onderzoek van het lichaam, dat zich in een zeer vergevorderde staat van ontbinding bevindt, vereiste een zeer speciale studie.
De vader van het kleine meisje, de heer Stakenburg, is al zeven jaar lang gescheiden van zijn vrouw en nu koetsier in Dinard.
